Drohobycz

Drohobycz, Drohobych, m. na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, na Pogórzu Karpackim, nad Tyśmienicą (dorzecze Dniestru). 

— 79 tys. mieszk. (2008). Osada na Rusi Kijowskiej, wzmiankowana w XI w.; w XIV w. włączony do Polski; prawa miejskie 1422; w XVI–XVII w. niszczony przez Tatarów i Kozaków; od 1772 w zaborze austr.; 18 V–3 VI 1915 walki austr.-ros.; od 1919 w Polsce; od XIX w. ważny ośrodek przemysłu naftowego (rafinerie); IX 1939–41 pod okupacją sowiecką, ludność (gł. Polacy) deportowana w głąb ZSRR; VI 1941, po agresji Niemiec na ZSRR, masowe zbrodnie NKWD na uwięzionych wcześniej przez władze sowieckie Polakach; 1941–44 pod okupacją niem.; 3 VII 1941 pogrom Żydów (zginęło ok. 400 osób); III i VIII 1942 Niemcy deportowali do Bełżca ok. 4 tys. Żydów; 1942–43 getto (ok. 10 tys. osób); 1945–91 w Ukr. SRR.; w Drohobyczu mieszkał i tworzył B. Schulz. Przemysł rafineryjny, maszyn., metal., drzewny, spoż.; węzeł kol.; wyższa szkoła pedag.; muzea (w tym, od 2003 B. Schulza); rom. wieża obronna (koniec XIII–pocz. XIV i XV w.), kościół got. (XV w.), 2 drewniane cerkwie (XVI, XVII w.). W pobliżu Drohobycza wydobycie ropy naftowej.

Джерело: Енциклопедія PWN

Дописати коментар

0 Коментарі